shimisanat

فروش محصولات شوینده دکترواش و آب صابون صنعتی

shimisanat

فروش محصولات شوینده دکترواش و آب صابون صنعتی



شرکت دانش بنیان شیمی صنعت رشد سهند اولین شرکت تولید کننده روانکار با تاییدیه نانو مقیاس از معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری میباشد. امروزه با گستردگی و تنوع صنایع نیازهای نوینی در زمینه شوینده ها و روانکارها ایجاد شده است که باید به این نیازها پاسخ های شایسته ای داده شود. این شرکت با تکیه بر دانش روز و متخصصین مجرب خود بر اساس نیاز صنایع روانکارها و شوینده های تخصصی را فرموله کرده و در اختیار صنایع قرار میدهد. سیستم اطلاع رسانی فنی و پشتیبانی شرکت به گونه ای طراحی شده است که به مصرف کننده این امکان را میدهد حداکثر کارایی و عملکرد را از محصول اخذ نمایید. برگزاری سمینارهای توانمند سازی و آشنایی با آخرین پیشرفتها در زمینه روانکارها و شوینده ها از دیگر خدمات پیشرفته ای است که در اختیار صنایع قرار داده میشود.

۶ مطلب در تیر ۱۳۹۹ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

پیوند علوم با یکدیگر توانسته دستاوردهای ارزشمندی را برای انسان به ارمغان بیاورد. همانطور که احتمالا شنیده اید، دنیای درون بدن انسان، یک جهان شگفت انگیز است که هنوز بشر تنوانسته به تمام ابعاد آن پی ببرد.

یکی از پیچیده ترین اعضای بدن انسان که پزشکان همچنان بر روی آن تحقیق می کنند تا به اکتشافات مهمی برسند، معده انسان است؛ جایی که واکنش های شیمیایی درون آن منجر به تولید انواع گازها می شود.

پژوهشگران دانشگاه RMIT استرالیا اخیرا موفق به طراحی کپسول های هوشمند شده اند که می توانند اطلاعات بیشتری در رابطه با فعل و انفعالات درونی دستگاه گوارش انسان استخراج کنند.

نحوه استفاده از این کپسول های هوشمند بسیار ساده است؛ کافیست فرد بیمار آن را بلعیده تا وارد دستگاه واکنش خود کند.

به محض رسیدن کپسول ها به روده، کار آن شروع می شود و می تواند به اندازه گیری حجم گازهایی مثل هیدروژن، دی اکسید کربن و اکسیژن به صورت همزمان مشغول گردد. بخش قابل توجه این پژوهش اینجاست که اطلاعات بدست آمده توسط این کپسول، قابلیت ارسال به تلفن های هوشمند را نیز دارا می باشد.

طبق اظهارات استاد مهندسی مکانیک دانشگاه نبراسکا، بنجامین تری، همانطور که درجه حرارت بدن می تواند معیاری جهت تشخیص سلامت عمومی انسان باشد، میزان تجمع گازهای تولید شده توسط میکروب های درون معده نیز می تواند شاخصی برای سلامت روده به حساب بیاید.

کپسول های هوشمند

بنابراین کپسول های هوشمند تولید شده می توانند اطلاعات بسیار با ارزشی در مورد نحوه کارکرد دستگاه گوارش انسان، اختلالات و ایرادات عملکردی آن را در اختیار پزشکان قرار دهد.

لازم به ذکر است که این کپسول ها دارای اندازه ای همچون یک قرص ویتامین هستند.

در همین مورد، دکتر کوروش کلانتر زاده که محقق دانشگاه RMIT است و سرپرست پروژه ساخت این کپسول هاست، در رابطه با اختراع تیم خود گفت:

«ما دریافته ایم که معده برای جنگیدن با ترکیباتی که در محیط آن باقی می ماند، شروع به آزاد کردن ترکیبات اکسیداتیو می کند. این کپسول های هوشمند قادر هستند نخستین مشاهدات در مورد سیستم مقابله دستگاه گوارش با ترکیبات خارجی را برای ما ارسال کنند.»

کپسول های یاد شده مجهز به یک لایه غشای نفوذ پذیر به گاز هستند که از حسگرهای اندازه گیری گاز و درجه حرارت، باتری، فرستنده وای فای، میکرو کنترلر و آنتن بهره می برند.

در پایان می بایست به این نکته اشاره کنیم که این کپسول های هوشمند تا به حال بر روی هفت انسان که رژیم های غذایی کم فیبر و پرفیبری داشتند، امتحان شده اند و نتایج بسیار دقیقی را برای دانشمندان به ارمغان آورده اند.

 

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

  • فرشاد مراحم
  • ۰
  • ۰

پژوهشگران به تازگی موفق شدند مواد جدید کامپوزیت را به وسیله نانو لوله های کربنی تولید کنند که در ترکیب با مواد دیگر، ویژگی های منحصر به فرد خود را حفظ می کند.

نانو لوله های کربنی دارای خواصی همچون وزن کم و رسانایی بالای الکتریکی هستند و در مقایسه با فولاد، بسیار پایدارتر می باشند. به دلیل مشخصات منحصر به فردی که این نانو لوله ها دارند، از آنها در مصارف مختلفی همچون باتری های فوق سبک، پلاستیک هایی با کارایی بالا و ایمپلنت های پزشکی استفاده می کنند.

امروزه محققان و صنعتگران در تلاش اند تا مشکلات عدیده ای که این مواد در مقیاس نانو از خود بروز می دهند را برطرف کرده و ویژگی های ممتاز بالا را کاربردی کنند. گفتنی است نانو لوله های کربنی را نمی توان به راحتی با مواد دیگر ترکیب کرد؛ چرا که در صورت ترکیب شدن این مواد، مشخصات مفید خود را از دست می دهند.

به همین دلیل گروه تحقیقاتی نانو مواد کاربردی دانشگاه کیل (Keil) و دانشگاه ترنتو (Trento) به روشی جایگزین دست یافته اند که با کمک آن، لوله های کوچک می توانند علاوه بر ترکیب شدن با سایر مواد، ویژگی های منحصر به فرد خود را نیز حفظ کنند.

سرپرست تیم محققان نانو مواد دانشگاه Keil، «پروفسور راینر ادلانگ»، گفت: «اگر چه نانو لوله های کربنی همانند رشته های فیبر دارای انعطاف بسیار بالایی هستند، ولی با این حال در مقابل تغییرات، بسیار حساس می باشند. در تلاش های قبلی برای اتصال شیمیایی نانو لوله ها به مواد دیگر مشاهده می کردیم که ساختار مولکولی این نانو لوله ها نیز تغییر می کرد؛ در نتیجه خواص آنها را به شدت تحت تاثیر قرار می داد.»

با این وجود، رویه تیم تحقیقاتی دانشگاه های کیل و ترنتو بر پایه فرآینده ساده نفوذ شیمیایی است. در این فرآیند نانو لوله ها را با آب ترکیب نموده و مخلوط نهایی را بر روی یک ماده سرامیکی بسیار متخلخل ساخته شده از اکسید روی قرار می دهند. این سطح همچون یک اسفنج، می تواند مایع را جذب کند.

مواد کامپوزیت

در ساختار ایجاد شده، نانو لوله های کربنی خود را به یک داربست سرامیکی متصل می کنند و به طور خودکار با هم یک لایه پایدار را می سازند. داربست سرامیکی توسط نانو لوله های کربنی احاطه می گردد؛ این پدیده اثرات جالبی برای داربست و پوشش نانو لوله ای خواهد داشت.

از سویی دیگر، استقامت داربست سرامیکی به مقدار قابل توجهی افزایش خواهد یافت؛ به طوری که توانایی تحمل ۱۰۰.۰۰۰ برابری وزن خود را خواهد داشت. به وسیله پوشش CNT، ماده سرامیکی قابلیت تحمل ۷.۵ کیلوگرم و بدون آن ۵۰ گرم را می یابد.

دانشمندان علم مواد موفق شدند یکی دیگر از مزیت‌ های این فرآیند را نشان دهند. در مرحله دوم این سازوکار، داربست سرامیکی با استفاده از فرآیند سونش شیمیایی (Etching) حل می‌ شود.

سونش به فرآیند پرداخت و لایه‌ برداری از روی سطوح مواد آلی یا معدنی و ایجاد فرو رفتگی در آنها به کمک یک ماده خورنده گفته می شود.

لازم به ذکر است که این فرآیند معمولا به دو صورت خشک یا خیس انجام می پذیرد. در روش خشک اقدام به برداشتن لایه‌ هایی از روی سطح ماده مورد نظر به صورت فیزیکی و مکانیکی می‌ شود.

ابزار به کار گرفته شده بسته به ابعاد قطعه و ظرافت ساختار نهایی از سوهان تا شلیک یون متفاوت است.

در روش خیس معمولا از مواد خورنده شیمیایی برای این کار استفاده می‌ کنند؛ به همین دلیل این روش به اسم سونش شیمیایی شناخته می‌ شود.

در اثر انجام واکنش های بالا، یک شبکه سه بعدی از لوله‌ ها باقی می‌ ماند که هر یک متشکل از یک لایه از نانو لوله ‌های کربنی کوچک است. به این ترتیب محققان توانستند سطح را تا حد زیادی افزایش دهند و در نتیجه امکان واکنش بیشتری را فراهم کنند.

شکل های مختلف کربن

عضو تیم تحقیقاتی این پروژه، فابیان شوت (Fabian Schütt) گفت: «با کمک این فرآیند توانستیم سطح یک زمین والیبال ساحلی را به اندازه یک مکعب به ابعاد یک سانتی‌ متر محدود کنیم. فضاهای بزرگ توخالی درون ساختار سه ‌بعدی می ‌تواند بعدا با مواد پلیمری پر شود. بدین ترتیب نانو لوله ‌های کربنی می ‌توانند بدون تغییر ساختار مولکولی و خواص، به طور مکانیکی با پلاستیک متصل شوند.»

فابیان افزود: «می‌ توان نانو لوله ‌های کربنی را به طور خاص منظم کرد و یک ماده کامپوزیت رسانای الکتریکی را تولید کرد. برای این منظور تنها به میزان خیلی کمی از نانو لوله‌ های کربنی نیاز داریم تا بتوانیم به همان میزان رسانایی دست یابیم.»

این مواد در صنعت باتری و فیلتر به عنوان ماده پر کننده برای پلاستیک‌ های رسانا، ایمپلنت‌ های پزشکی احیا کننده، حسگر ها و قطعات الکتریکی در مقیاس نانو کاربرد دارند.

استفاده از ویژگی رسانایی بالای الکتریکی مواد مقاوم به ازهم پاشیدگی، در برنامه ‌های کاربردی الکترونیک از جمله لباس ‌های کاربردی و یا در زمینه فناوری پزشکی جالب توجه است.

ادلانگ گفت: «با کمک این نانو لوله‌ های کربنی، تولید پلاستیکی که سلول‌ های استخوانی یا قلب را تحریک به رشد کند، امکان ‌پذیر است.»

به خاطر سادگی این روش، محققان توافق نظر دارند که این فرآیند را می‌ توان به ساختارهای شبکه متشکل از دیگر نانو مواد منتقل کرد و در نتیجه طیف وسیعی از کاربردها را برای این مواد میسر می‌ سازد.

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

 

  • فرشاد مراحم
  • ۰
  • ۰

محققان دانشگاه فناوری ماساچوست ایالات متحده آمریکا (MIT) در یک آزمایش موفق شدند با پوششی از اکسید آلومینیم که عملکرد آن مثل مایعات است، از زنگ زدن بیشتر آلومینیم جلوگیری کنند.

به نقل از ایسنا، فلزات در ظاهر بسیار محکم هستند اما در زمان مشخص، حتی هوا قادر است تا این ویژگی آنها را خنثی کند. تعامل اکسیژن با فلزات می تواند به واکنشی منجر شود که زنگ زدگی در آن به وجود بیاید.

اکنون گروهی از پژوهشگران دانشگاه MIT دریافته اند که با بهره گیری از یک پوشش نازک حاوی اکسید آلومینیم که عملکردی مشابه با مایع داشته و می تواند شکاف ها را پر کند، می توان فلز آلومینیم را از زنگ زدگی بیشتر حفظ کرد.

اگر اکسید فلزات به زنگ زدگی یا تیره شدن آنها منجر شود، تاثیر خوردگی و نهایتا ترک خوردن فلزات نمود پیدا می کند اما باید توجه داشت که اکسید همه فلزات، مخرب نیستند.

جالب است بدانید که سه اکسید خاص یعنی اکسید آلومینیم (Al2O3)، اکسید کروم (Cr2O3) و اکسید سیلیکون (SiO2) می توانند فلز را از زنگ زدگی بیشتر حفظ کنند و گروه تحقیقاتی دانشگاه ام آی تی تصمیم گرفتند دلیل این موضوع را بفهمند.

در این آزمایش زنگ زدگی را در شرایط خاصی مثل قرار گرفتن در داخل راکتور بررسی کردند؛ چرا که واکنش اکسیداسیون سریع تر روی می دهد.

اکسید آلومینیوم

دانشمندان در آزمایشات خود متوجه شدند که پوشش دهی خوب این اکسیدهای خاص می تواند از فلزات زیرین آنها در هنگام تماس با اکسیژن و البته قرار گرفتن در فشار مکانیکی، محافظت کند.

آنها جهت بررسی دقیق تر این موضوع، از یک میکروسکوپ الکترونی عبوری محیطی (E-TEM) استفاده کرده اند. در این پژوهش، اکسید آلومینیم عملکرد بسیار خوبی داشت و مشاهده دقیق فرآیند محافظت از فلز با استفاده از این میکروسکوپ برای محققان امکان پذیر شد.

به گزارش کمولوژی، اگر چه اکسید آلومینیم در حالت فیزیکی جامد است اما موقع به کار بردن لایه های بسیار نازک اکسید، حدود ۲ یا ۳ نانومتر به مایع شباهت دارد.

گفتنی است که با کشش آلومینیم، لایه اکسید امتداد می یابد و فلز مورد نظر را پوشش داده و بدین ترتیب، از تماس اکسیژن با آن جلوگیری می کند.

در طی این پژوهش، طول اصلی آلومینیم با وجود کشش بیش از دو بار در دمای اتاق (۲۵ درجه سانتی گراد)، بدون ترک خوردگی حفظ شد. با اینکه اکسید آلومینیم معمولا بسیار شکننده است، با استفاده از این لایه نازک، تغییری در شکل آن ایجاد نشد.

این پوشش ‌های خاص که حالت خود ترمیمی دارند، می ‌توانند در شرایط پر فشاری مانند پیل‌ های سوختی یا راکتورهای نیروگاه‌ های هسته ‌ای استفاده شوند.

 

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

  • فرشاد مراحم
  • ۰
  • ۰

پژوهشگران در تازه ترین اقدامات خود با الگو برداری از یک مقاله ریاضی، موفق به ساخت نوعی فیلتر در مقیاس نانو از لوله های درهم تنیده پلی آمید شدند.

برای ایجاد یک ساختار در مقیاس نانو جهت نمک زدایی آب، از ریاضیات به کار رفته در یک مقاله برجسته که توسط آلن تورینگ، ریاضیدان بزرگ انگلیسی نوشته شده است، استفاده شد.

طبق توضیحات طراحان این فیلتر ساختار توسعه یافته فوق، کارآیی بیشتری نسبت به فیلترهای موجود در بازار دارد.

 در حال حاضر تورینگ با کارهای محاسباتی خود معروف است اما در سال ۱۹۵۲ در خصوص نحوه گسترش الگوهای تکراری در موجودات زنده، مقاله ای نوشت. هر چیزی که دارای الگوهای تکراری بود (خطوط پوشش گورخر، لکه های پوست گربه وحشی و همچنین حرکت چرخشی برگ گیاهان و کلا طبیعت موج دار با رنگ ها، بافت ها و اشکال تکراری) ، توجه او را به خود جلب کرده بود.

تورینگ این تکرارها را ناشی از گروهی از هورمون های مضاعف کننده مورفوژن ها می دانست.

مورفوژن ماده ای است که توزیع غیر یکنواخت آن، الگوی رشد بافت را طی فرآیندی که «مورفوژنسیس» یا ایجاد الگو نامیده می شود، کنترل می نماید.

مورفوژنسیس یکی از مهم ترین فرآیندهای اصلی بیولوژی است که موقعیت انواع مختلف سلول های تخصص یافته را در یک بافت تعیین می کند. در حقیقت مورفوژن مولکول سیگنال ‌دهنده‌ ای است که مستقیما روی سلول عمل می‌ کند تا بر اساس میزان غلظت موضعی آن یک پاسخ سلولی خاص ایجاد شود.

تفاوت در نحوه‌ انتشار یک مورفوژن خاص در بافت یک موجود، توجیه ‌کننده‌ بسیاری از الگوهایی است که در دنیای طبیعی قابل مشاهده است.

گفتنی است که ۶ سال قبل، پژوهشگران انگلیسی بر اساس شواهد تجربی فهمیده بودند که رگ های داخل دهان موش ها مطابق با مدل تورینگ توسعه یافته اند؛ این در حالی است که هنوز مشخص نشده آیا چنین فرآیندهایی در طبیعت به فراوانی یافت می شوند یا خیر.

از دیدگاه بیولوژی ممکن است سوالاتی پیش بیاید اما می دانیم که ریاضیات با هورمون هایی که در بافت های زنده انتشار می یابند، محدود نمی شود. بر همین اصل، محققان از این موضوع به عنوان نقطه آغاز سنتز نوع جدیدی از ماده بهره گرفتند.

محصول واکنش میان تری مزوییل کلرید و پیپرازین، پلی آمید است. پیپرازین در محلول، دیرتر انتشار می یابد؛ به طوری که هر دو معرف از قانون مورفوژن تورینگ پیروی می کنند.

مشکل اصلی ای که برای تهیه ساختار مورد نظر وجود داشت، حرکت سریع تر تری مزوییل کلراید بود. برای کم کردن سرع آن هم از افزودن پلی وینیل الکل (PVA) به این ترکیب استفاده شد.

آنها در طول تجزیه و تحلیل خود با استفاده از میکروسکوپ اتمی، نشان دادند که این ماده شبکه ای از لوله های در مقیاس نانوی تجمع یافته در یک ساختار سه بعدی است؛ ساختاری که قادر است تا برای عملیات فیلتر کردن، عالی ظاهر شود.

تصاویر زیر به خوبی در تصور کردن دو نوع از این ساختار تورینگ موثر است. یکی حاصل تجمع لوله های پر شمار و دیگری حاصل مجموعه ای از نقطه ها است.

مراحل ساخت فیلتر نمک زدایی آب

این تیم تحقیقاتی برای آزمایش فیلتر تورینگ خود، چندین محلول آب شور را از این ماتریکس عبور دادند. نمک های درشت تری همچون سولفات منیزیم (MgSO4) کاملا حذف شدند اما این فیلتر موفق به جداسازی نیمی از محتویات کلرید سدیم از آب شد.

باید به این نکته اشاره کرد فرآیندی که اکنون به آن نیاز داریم، نمک زدایی در حجم انبوه و با هزینه کم است؛ با این حال همین ساختار طراحی شده از چیزی که در حال حاضر وجود دارد، بسیار بهتر است.

دانشمندان می گویند که این ساختار قادر به فیلتر کردن ۱۲۵ لیتر آب در هر ساعت با در نظر گرفتن فشار ۵ اتمسفری است. این مقدار ۳ برابر کارآمدی بهتر را نسبت به سایر فیلترهای آب کنونی را نشان می دهد.

همچنین باید خاطر نشان کرد که این ابداع زمینه ساز فعالیت های متخصصان مواد در دیگر حوزه ها خواهد بود تا آنها هم به دنبال بررسی أنواع مواد متخلخلی بروند که کاربرد و استفاده های مفید دیگری داشته باشند؛ مانند ایجاد داربستی برای اندام های مهندسی شده بدن.

 

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

  • فرشاد مراحم
  • ۰
  • ۰

طبق تازه ترین دستاورد محققان شیمی، الگویی مخفی در جدول تناوبی مندلیف پیدا شد که می تواند نقطه عطفی برای ساخت مواد ابر رسانا باشد.

به گزارش کمولوژی، این رویداد می تواند یکی از مهم ترین یافته های دانشمندان باشد؛ زیرا یافتن ماده ای که بتواند الکتریسیته را با مقاومت صفر در دماهای بالا هدایت کند، می تواند منجر به تولید دستگاه های فوق العاده کارآمد و شبکه های برق بهینه تر شود.

شبکه های برق فعلی تا ۷ درصد از انرژی خود را به دلیل مقاومت الکتریکی از دست می دهند.

محققان با بهره گیری از الگوریتم هایی در بخش عجیبی از جدول تناوبی عناصر توانستند پیش بینی کنند که کدام عنصرها قابلیت ترکیب با هیدروژن در دمای اتاق را دارند و ابر رسانایی ایجاد نمایند.

باید به این نکته اشاره کنیم که تا قبل از این، مواد ابر رسانای بسیاری شناسایی شده بودند اما آنها می بایست تا دمای بسیار پایین سرد شده یا اینکه تحت فشار شدید قرار بگیرند. در حال حاضر، پژوهشگران فٰرآیندی را برای انتخاب نوع خاصی از جدول تناوبی که جایگاه اکتنیدها است طراحی کردند که با پایداری کافی در شرایط خاص برای بروز خاصیت ابر رسانایی عمل کنند.

نتیجه فعالیت های آنان هم اکنون به کشف ماده ای رسیده است که می تواند به یک ابر رسانای با دمای نسبی منفی ۲۰ درجه سلسیوس تبدیل شود؛ هر چند که هنوز هم با فشار بالا برای فشرده شدن نیاز داریم.

اکتینیدها مجموعه ‌ای از ۱۵ فلز با اعداد اتمی ۸۹ تا ۱۰۳ (اکتینیم تا لارنسیم) هستند که در کنار عناصر عجیب دیگر یعنی لانتانیدها، قرار گرفته ‌اند.

پژوهشگران با مشاهده‌ هدایت الکتریسیته‌ هیدرید‌های فلزی مختلف در دماهای خاص، گمانه ‌زنی ‌هایی پیرامون وجود الگویی وابسته به موقعیت ‌های آن ‌ها در جدول تناوبی کردند اما ارتباط دقیق میان آن‌ ها مشخص نیست.

عناصری در سری آکتینید هم با آزمون ‌و خطا پیدا شدند که نشان می‌ دهد این مکان مناسبی برای سرنخ ‌ها است.

رمز جدول تناوبی شیمی آشکار شد

بنابراین گروهی از پژوهشگران به ‌سرپرستی شیمیدان «آرتم اوگانوف»، برای حصول الگوریتمی تلاش کردند که بتواند خواص هیدریدهای اکتینید را با ابر رسانایی آنها مطابقت دهد.

اوگانوف می‌گوید:

«ایده‌ واقعی ارتباط بین ابر رسانایی و جدول تناوبی ابتدا توسط دانشجوی آزمایشگاه من، «دیمیتری سمینوک» مطرح شد. قاعده ‌ای که وی کشف کرد بسیار ساده و واقعا شگفت انگیز است و هیچکس آن را قبلا مشاهده نکرده است.»

پیدا کردن راه‌ هایی برای پیش ‌بینی اینکه چه عناصری می‌ توانند یک ماده‌ ابر رسانا ایجاد کنند، در جهانی که استخراج انرژی تا جای ممکن از منابع توان امری حیاتی تلقی می ‌شود، چالش بسیار بزرگی است.

به عنوان مثال، سیم کاملی را تصور کنید که الکترون ‌ها در آن می ‌توانند بدون برخورد با هیچ اتمی حرکت کرده و بدون هیچگونه اتلاف انرژی به‌صورت گرما جریان یابند.

ابررساناها چنین روندی را با فراهم ساختن زمینه‌ در هم ‌تنیدگی الکترون‌ ها با هم به‌ منظور ایجاد یک جفت کوپر تسهیل می‌ کنند؛  این جفت‌ ها بایستی در نزدیکی یکدیگر نگه داشته شوند و این حالت در اکثر ابر رساناها از طریق ارتعاشاتی در ساختارشان به ‌نام فونون حاصل می‌ شود.

فونون‌ ها ظریف و شکننده هستند؛ بنابراین این مواد باید به‌ طور دقیق تا دمای منفی ۲۳۴/۵ درجه‌ سانتی ‌گراد سرد شوند.

همه‌ این‌ فرآیندها برای اجرا در یک آزمایشگاه خوب است؛ اما اگر می ‌خواهید ابر رسانایی را روی میز تحریرتان داشته باشید، ساز و کاری باید فراهم باشد که نیازی به ابزارهای بزرگ و تجهیزات خنک‌ کننده‌ تخصصی نداشته باشد.

گفتنی است که پژوهشگران از دهه‌ ۱۹۸۰ برخی مواد ویژه را با قابلیت تشکیل جفت کوپر پایدار از طریق نوع دیگری از بر هم‌ کنش با الکترون ‌هایشان یافتند.

این الگوریتم جدید با استفاده از آرایش الکترون‌ ها در عناصر سری اکتینیدها می‌ تواند شرایطی را پیش ‌بینی کند که جفت شدن با هیدروژن در آنها بتواند منجر به ایجاد یک شبکه‌ ایده‌ آل و منتهی به تعامل قوی الکترون‌ فونون شود.

نتیجه‌ کار آنها، کشف هیدرید‌های آکتینیوم ابر رسانایی است که می‌ توانند دارای دمایی تا منفی ۲۰ درجه سانتی‌ گراد باشند.

البته هنوز هم برای ساخت آنها نیاز به فشار ۱/۵ میلیون اتمسفر داریم اما داشتن کنترل بهتر در مورد چگونگی انتخاب و مطابقت عناصر برای ایجاد مواد ابر رسانای گرم، یافته‌ ارزشمند است که باید مورد توجه قرار گیرد.

در حالی که برای داشتن تکنولوژی بدون مقاومت در خانه‌ هایمان هنوز موانع بسیاری پیش روی ما وجود دارد، کشف یک اصل کلی همانند ارتباط با آرایش دوره ‌ای عناصر، قدم مهمی در ساخت چنین موادی است.

 

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

  • فرشاد مراحم
  • ۰
  • ۰

طبق برنامه ریزی های انجام شده، قرار است یک دستگاه خاص با طراحی نوآورانه به زودی کار خود را برای جمع آوری پلاستیک ها و سایر زباله های رها شده در سطح اقیانوس آرام شروع نماید.

در حالی نخستین دستگاه بزرگ جمع آوری پلاستیک دنیا به آب های اقیانوس آرام انداخته می شود که پس از سال ها تلاش برای ساخت آن، اکنون حجم زباله های تجزیه ناپذیری همچون پلاستیک در دریاهای جهان به طرز فاجعه آمیزی افزایش یافته است.

همانطور که گفته شد، اولین ماموریت این دستگاه مبتکرانه در اقیانوس آرام خواهد بود و به تدریج در سایر اقیانوس های زمین استفاده خواهد شد. این دستگاه بین کالیفرنیا و هاوایی و در چرخاب زباله اقیانوس آرام قرار خواهد گرفت؛ چرا که میزان آلودگی در این نقطه بسیار زیاد است.

نکته قابل توجه این است که دستگاه توسط سازمان اوشن کلیناپ (Ocean Cleanup) و دانشجوی ۱۸ ساله هلندی به نام بویان اسلات طراحی شده است.

عملکرد این دستگاه بسیار ساده است. دستگاه بسیار طولانی و مقاوم که از جنس  و پر از هوا ساخته شده است، روی اقیانوس شناور می شود و سرعت آن با لنگرهایی کاهش می یابد تا مجموعه دستگاه آهسته تر از جریان های اقیانوسی حرکت کرده و پلاستیک ها را داخل دستگاه بریزد.

نحوه قرارگیری دستگاه مشابه حرف لاتین U است و کابل های متصل آن برای به حداکثر رساندن قدرت جذب و گرفتن زباله برنامه ریزی شده است. زباله های جمع آوری شده در گوشه ها به مخزن وسط دستگاه منتقل می شوند.

طرح دستگاه جمع آوری زباله های اقیانوس

هدف این دستگاه، جمع کردن زباله های پلاستیکی بزرگتر تا عمق ۳ متری است؛ اگر چه تورهای سیمی نایلونی محکم که موجودات دریایی در آن گیر نمی کنند، از دستگاه آویزان خواهد ماند.

طبق بررسی های انجام شده توسط سازمان اوشن کلیناپ، بخش عمده آلودگی ها در سطح آب است. پس از پر شدن مخزن دستگاه، از قایق هایی برای تخلیه زباله ها استفاده می شود.

گفتنی است طول دستگاه اولیه در حدود ۱۲۰ متر است. اگر دستگاه خوب کار کند، می توان آن را با اضافه کردن ۶۰ دستگاه دیگر به چرخاب، به مقداری نزدیک به ۶۲۰ متر هم گسترش داد.

بر اساس شبیه سازی های اوشن کلیناپ، این سیستم قادر به پاکسازی نصف چرخاب زباله اقیانوس آرام خواهد بود و در مدت ۵ سال، قادر به جمع آوری حدود ۳۶ هزار تن زباله پلاستیکی خواهد بود.

با وجود تلاش های قابل توجهی که برای حذف آلایندگی دریایی صورت گرفته است، اما افراد ناراضی هم در این پروژه های زیست دوست وجود دارند. یان فن فرانکر از موسسه پژوهشی دریایی واخینگن در هلند، این پروژه را تلاشی بیهوده می داند و می گوید که پلاستیک دریایی با گذشت زمان کاهش می یابد و نریختن زباله در اقیانوس بهترین راه است.

۴ سال قبل، یعنی در میانه های سال ۲۰۱۴، اقیانوس شناسانی به نام های کیم مارتینی و میریم گلدستین، یک بازبینی فنی از امکان پذیر بودن این پروژه به عمل آوردند و نقص هایی از آن را گزارش کردند.

طبق اظهارات آنها، مطالعه آزمایشی که طراحی دستگاه بر اساس آن صورت گرفته، تنها ۵ متر بالایی اقیانوس را هدف قرار گرفته است و برای جمع آوری زباله های عمقی مناسب نیست. این گفته با پژوهش های محققان اوشن کلیناپ، کاملا در تضاد است.

سازمان غیر دولتی Gyres 5 که بر روی کاهش زباله های پلاستیکی تمرکز دارد، اخیرا گفته که دستگاه ها کمکی به کاهش پلاستیک های ریز نمی کنند. خوردن پلاستیک های ریز موجب به وجود آمدن مشکلاتی جدی برای کاهش موجودات دریایی می شود؛ مثلا مردن از گرسنگی، چون شکم آنها پر از موادی می شود که هیچ ارزش غذایی ندارند.

با این حال، تیم اوشن کلیناپ با اقدامات موثر خود پاسخ بسیاری از منتقدان را داده اند؛ طرح لنگرها را اصلاح کردند، استراتژی برای حفظ موجودات دریایی به کار گرفتند و قصد دارند قبل از اینکه زباله های بزرگ به زباله های کوچک تبدیل شوند، آنها را از سطح دریا جمع آوری کنند.

بویان اسلات - طراح دستگاه جمع آوری پلاستیک از اقیانوس

طراح این پروژه، بویان اسلات که اکنون ۲۳ ساله است به فست کمپانی گفت:

«اکثر پلاستیک های دریایی هنوز بزرگ هستند. بنابراین اگر تا چند دهه دیگر آنها را جمع آوری نکنیم، مقدار پلاستیک های ریز به ۱۰ یا ۱۰۰ برابر حجم فعلی خواهد رسید. این مشکل باید پیش از اینکه اوضاع بدتر شود، مرتفع گردد.

اما تا زمانی که دستگاه کارش را شروع نکند، ما از هیچ موضوعی به طور کامل مطمئن نخواهیم شد.»

شرکت Ocean Cleanup قصد راه اندازی اولین دستگاه در ماه جولای (تیر) را دارد تا نخستین محموله جمع آوری شده از پلاستیک های دریایی خودش را در اواخر امسال تحویل دهد. اسلات همچنین گفت:

«مشکل آلودگی پلاستیک در دریا همیشه به عنوان موضوعی غیر قابل حل مطرح می شد.

بسیار خوب! ما نمی توانیم اقیانوس را تمیز کنیم ولی بهترین کاری که می توانیم انجام دهیم، جلوگیری از بدتر شدن اوضاع است. از نظر من چنین پیامی واقعا ناامید کننده است اما باید بپذیریم که ما به عنوان جامعه بشری، مسبب به وجود آمدن این مشکل شده ایم؛ پس به نظرم حل کردن آن، وظیفه خودمان است.»

 

جهت مشاهده بیشتر مطالب اینجا کلیک کنید

www.shimisanat.com

  • فرشاد مراحم